Işıksız gecelere alıştım sensizken
Hatalarımın karanlığında yaşıyorum
Körelmiş bedenim elinde bir tutam çare
Ruhumda bir mum ışığı umutla doluyorum
Hatalarımın esiri olup yaşıyorum sensizliği
Umutsuzca telafilerini aramakta hatalarımın
Belki demekten alamadan kendimi
Yaşıyorum içimde en büyük aşkımı
Beni sevdiğini göremeden seviyorum demene anlam veremeden
ihtiyacın olduğunda yüz çeviren ben
Şimdi yalvaran uğruna canını verecek ben
Acıyıpta yüzüme bakman için dua eden ben
Bakamıyorum ışıklara gözlerim yanıyor
Görenler acıyarak bakıyor,gözlerim doluyor
Bulanmış gözlerimle bakıyorum hayata
Ağlamaklı değil gözlerim,sadece senin ışığını armakta
Güneş batıyor,bir anlık rahatlama hissi içimde
Gözlerimi açıyorum hayata bir soğuklluk bedenimde
Kaldırımlarda çıplak ayak gecenin ayaz soğuğunda
Seni ararım sokak lambalarının ışığında
Yüzümde esksilemeyen bir gülümseme
Hayal ederim seninle geleceğimi...
Görünen yüzünde gülücüklü bir adam
Görünmeyen içinde cehennem ateşi olan ben
Bana sen gerek acılarıma son
Sevdiğim hiç değişmeyen,uğruna öleceğime
Senin için savaşmaktan yorulmayana
Senin gözünden bir zerre ışık gerek
O ışık ki ateşimi,yüreğimdeki acıları dindirecek...
23-05-2008 05:53
19 Şubat 2009 Perşembe
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)